Lovstvo - preporuke

Iz oblasti lovstva prijavljeno je i analizirano 16 propisa i 11 administrativnih postupaka.

Date preporuke koje se odnose isključivo na zakonsku regulativu i odgovarajuće administrativne postupke zasnivaju se na stanovištu da se njima mora obezbediti da subjekt koji upravlja odredjenim resursom koji je od opšteg nacionalnog interesa (u stavu 1 ćlana 3 Zakona stoji da je “divljač, kao prirodno bogatstvo i dobro od opšteg interesa”) mora da obezbijedi održivo gazdovanje tim resursom u javnom interesu, što podrazumeva i njegovu zaštitu. U ovom slučaju, održivo gazdovanje je gazdovanje populacijama divjači na način koji neće voditi ka dugoročnom smanjenju brojnosti, genetičke raznovrsnosti i areala njihovih populacija, održavajući njihov potencijal radi zadovoljenja potreba i težnji sadašnje i budućih generacija.

Navedeni pristup je potpuno u skladu sa konceptom održivog razvoja ove djelatnosti koja nije samo privredna djelatnost, već ima svoju ekološku, kulturološku, socijalnu, edukativnu, sportsko-rekreativnu i turističku dimenziju. Upravo zato, upravljanje nekim od preko 30 lovišta zahtijeva gazdovanje koje je, u svim svojim aspektima, u funkciji zaštite resursa koji ima svoj kapacitet i koji nije neograničen.

Razmatrajući regulativu u ovoj oblasti, došlo se do zaključka da je Zakon o divljaci i lovstvu kojim se uredjuje gazdovanje sa divljači i lovstvo u Crnoj Gori- nedopustivo manjkav i u nekim svojim delovima neprimjenljiv.

Stoga su potrebna značajna poboljšanja u mnogim segmentima, kako bi se kreirale norme čijom primenom se može obezbijediti uspješno upravljanje i gazdovanje državnim resursima (lovišta i divljač) u skladu sa standardima održivog razvoja. Upravo zato što je u pitanju dobro od javnog interesa, tako se i mora organizovati. Zato je to posao državne uprave, a lovačke organizacije ili savezi su važan partner države koji imaju odredjenu ulogu i koja, čak ni u odredjenim segmentima, ne treba da bude uloga organa uprave.

Za uspješnu realizaciju ovog znacajnog i složenog posla (kreiranje novog pravnog okvira), preporučuje se uspostavljanje saradnje izmedju vladinog i nevladinog sektora, uključivanje stručnjaka, kao i korišćenje „dobrih iskustava“ nekih drugih zemalja. Pri tome treba imati u vidu da nekritičko prihvatanje i prenošenje tudjih iskustava, bez nužnih prilagodjavanja datom okruženju, po pravilu ne daje očekivane rezultate.

Za koji god model organizovanja lovstva u Crnoj Gori se zakonodavac odlučio, mora se obezbediti poštovanje prihvaćenih zajedničkih standarda u ovoj oblasti.Misli se na nekoliko konvencija koje u Evropskoj Uniji regulišu oblast lovstva (Konvencija o biodiverzitetu, Bonska konvencija, Bernska konvencija, CITES konvencija i dr.), odnosno Direktiva (79/409/EEC i 9/43/EEC). Tome treba dodati i obavezno uskladjivanje sa nekim drugim sistemskim zakonima koji važe u Crnoj Gori.

Na takvom stavu zasniva se i naša preporuka da se uspostavi novi pravni okvir, donošenjem novog zakona, a potom i odgovarajućih podzakonskih akata kojima će se odredjena pitanja bliže urediti u skladu sa novim zakonom.