Reagovanje pomoćnika ministra za politiku odbrane Ivana Mašulovića

Duboko svjestan činjenice da moje ranije reagovanje, koje se odnosilo na insuinacije u vezi mog profesionalnog kredibiliteta, definitivno i na žalost nije imalo ni približan efekat kao što ima u više navrata izrečena neistina od strane poslanika Nebojše Medojevića, ipak zbog crnogorske javnosti želim da ponovim sljedeće:

Prof. Andreju Savića (koji je već više godina penzioner), poznajem, cijenim i veoma poštujem i kao čovjeka i kao naučnog radnika koji je u višedecenijskoj karijeri univerzitetskog profesora, između ostalog, učestvovao i u edukaciji velikog broja pripadnika crnogorskih bezbjedosnih službi.

U saradnji s njim nijesam objavio ,,jedan naučni rad”, već tri udžbenika koja su objavljena u Podgorici, a u toku je izrada četvrtog, zbog čega sam veoma ponosan.

Gospodina Branka Krgu nikada nijesam niti vidio niti se s njim čuo po bilo kom osnovu i jednostavno ga ne poznajem.

Takođe, nikada nijesam održao niti jedan jedini čas na Akademiji za diplomatiju i bezbjednost u Beogradu, niti sam fizički ikada ušao u taj objekat. Jedina moja veza sa ADB je to što se jedna moja knjiga koristi kao dopunska literatura iz oblasti bezbjednosnog menadžmenta.

Što se tiče mojih radnih rezultata u tadašnjem MUP-u, zatim MIP-u, Agenciji za nacionalnu bezbjednost i nakon toga kabinetu premijera Lukšića, odgovorno tvrdim da nikada nijesam sankcionisan po bilo kom osnovu. Naprotiv, najbolje što sam mogao, u skladu sa važećim pozitivnim propisima, radio sam u nacionalnom interesu, za šta sam više puta pohvaljivan i nagrađivan, a što se jednostavno može i provjeriti. Apsolutno je neistinita tvrdnja poslanika Medojevića da sam iz ANB “nečasno otpušten”, čak naprotiv, čitavo vrijeme do imenovanja na veću dužnost – savjetnika predsjednika Vlade za bezbjednosne integracije, bio sam stalno zaposlen u ANB.

Krajnje su apsurdne insuinacije o uticaju mojih tadašnjih pretpostavljenih starješina (prvenstveno ministra Roćena) na moje ,,kadrovanje”, kao i maštovito iznesena teza o njegovom daljem uticaju preko mene na bezbjednosni sektor u Ministarstvu odbrane. Naglašavam da je relacija s tadašnjim neposrednim rukovodiocima: Veselinom Veljovicem, Milanom Roćenom, Duškom Markovićem i Vladanom Jokovićem, i pored određenih konstruktivnih različitosti, bila krajnje korektna i profesionalna. Sa ove distance imam osjećaj zadovoljstva i privilegije što sam imao priliku da sarađujem sa njima.

Što se tiče moje bezbjednosne provjere, važeći “klirens” dobijen po bezbjednosnim standardima Agencije i Direkcije najbolje demantuje poslanika Nebojšu Medojevića, ali ja razumijem da je on morao da opravda naručene želje pojedinaca kako bi pokušao da me javno diskredituje.

Ovim reagovanjem završavam svaku javnu polemiku s poslanikom Medojevićem i njegovim nalogodavcima, a mogućnost da činjenično potvrdi i dokaže izrečeno Medojević će imati priliku u odgovarajućem sudskom postupku.