Saopštenje Ministarstva odbrane

Povodom i danas iznesenih komentara na Zakon o misijama koji je u skupštinskoj proceduri, Ministarstvo odbrane, javnosti radi, ponavlja pojašnjenje nekih od odredaba tog zakona.

Član 2 zakona precizno definiše koje su to aktivnosti u kojima mogu učestvovati pripadnici Vojske Crne Gore, civilne zaštite i zaposleni u mirovnim misijama. Kao i svaki drugi zakon i ovaj koristi opšte formulacije, te je stoga nemoguće očekivati da se navode eventualne konkretne misije u kojima će učestvovati lica na koja se odnosi ovaj zakon. Spominjanje konkretnih država predstavlja politički motivisano manipulisanje odredaba zakona, kako bi se spriječilo njegovo usvajanje. Važno je naglasiti da je u Ustavu Crne Gore, kao i u brojnim drugim evropskim Ustavima, za određene vrste zakona u prvom krugu glasanja potrebna podrška dvije trećine od ukupnog broja poslanika, a u ponovljenom apsolutna većina.

Član 4 Zakona o misijama jasno definiše da o svakoj konkretnoj upotrebi jedinica vojske u međunarodnim snagama odlučuje Skupština Crne Gore. Ustavom je utvrđeno da Skupština odlučuje većinom glasova prisutnih poslanika, na sjednici kojoj prisustvuje više od polovine svih poslanika, ako Ustavom nije drukčije određeno (član 91 stav 1). Imajući u vidu citirana Ustavna određenja, o upotrebi jedinica Vojske u međunarodnim snagama, Skupština odlučuje većinom glasova prisutnih poslanika na sjednici kojoj prisustvuje više od polovine svih poslanika.

Predloženi zakon se ne odnosi ni na jednu konkretnu međunarodnu organizaciju ili instituciju već načelno formuliše pravila angažovanja u mirovnim misijama.

Istovremeno, Zakonom se potvrđuje uloga Savjeta za odbranu i bezbijednost odnosno njegova ustavna nadležnost da predlaže upotrebu jedinica Vojske Crne Gore u mirovnim misijama, te je sasvim logično da Savjet ima istu ulogu i u slučaju predloga o povlačenju jedinica.

Kao i sve zemlje regiona Crna Gora želi da usvajanjem ovakvog zakona postane aktivan činilac u kolektivnom sistemu bezbijednosti, čije prednosti naša država uživa od trenutka obnove nezavisnosti. U periodu postojanja državne zajednice Srbija i Crna Gora donijet je Zakon koji sadrži slična rješenja, i koji se još uvijek primjenjuje Primjer za to je angažovanje crnogorkih mirovnih posmatrača u Liberiji.