Reagovanje ministra Gvozdenovica na današnje reagovanje kabineta predsjednika Skupštine Crne Gore

Reagovanje Kabineta predsjednika Skupštine pokazuje očiglednu nesposobnost autora teksta da razdvoji državnu nadležnost koja proističe iz funkcije g. Krivokapića, od njegove partijsko-političke doktrine i ličnih animoziteta. Otuda valjda i nipodaštavajući ton u stilu: ... ako Vam je to složeno, ministre....

Koalicioni partneri imaju mnogo načina da raščiste pitanja eventualnog nepoštovanja vladavine prava bilo kog člana Vlade. Kada to rade prijetnjama micanjem preko sredstava javnog infomisanja, onda se ne može govoriti o dobronamjernosti i konstruktivnosti, već o političkom populizmu. Kada, pritom, zaklinjući se u ljubav prema Crnoj Gori, biraju prioritete za demonstraciju borbe za vladavinu prava tako što tendenciozno daju argumente onima koji forsiraju podjele i konflikte, onda treba najhitnije preispitati efektivnost i iskrenost takve ljubavi prema Crnoj Gori.

Slično je i sa nabrajanjem privatizacionih projekata, na kraju reagovanja Kabineta Predsjednika Skupštine. Svi ti projekti su sprovođeni saglasno politici Vlade i na bazi njenih prethodnih odluka i konfirmacija. Tu politiku i te odluke sprovode ministri, svaki u svom resoru, ulažući maksimum svojih sposobnosti, znanja i truda, a naravno i uvjerenja. Naime, podrazumjeva se da svaki ministar podržava i sprovodi program Vlade, ne samo zato da bi u Vladi opstao, nego i iz ličnih uvjerenja. U suprotnom, ako ni zbog čega drugog, a ono radi sopstvenog obraza, ne bi smio ostati u Vladi, čak i ako ga niko drugi ne makne. Može biti da to nije slučaj sa onima koji se ne slažu sa važnim segmentima programa Vlade, a i dalje sjede u vlasti.

Ovu logiku ne može opovrgnuti ničiji jed i lako čitljiva demagogija.

Uzgred, ministre bira mandatar, budući premijer, a ne Skupština. Skupština bira Vladu koju u paketu, zajedno sa programom, predlaže mandatar.

Ako neko misli da se, reagovanjem poput ovoga iz Kabineta predsjednika Skupštine, mogu na ovog ili onog ministra, preusmjeriti povremena opravdana nezadovoljstva rudara i radnika, da bi se politički profitiralo, onda se to prosto zove podcjenjivanje intelekta tih istih rudara i radnika.