Kamp Konik 2 zatvoren nakon 16 godina

Četiri romske porodice (18 lica) koje su prethodnih 16 godina bile smještene u izbjegličkom kampu Konik 2 u Podgorici dobrovoljno su se danas vratile na Kosovo. Nakon njihovog povratka, u kampu Konik 2 više ne stanuje nijedna izbjegla porodica, pa su se time stekli uslovi za zatvaranje ovog naselja.

Kamp Konik 2 podignut je 2000. godine uz podršku Agencije UN za izbjeglice (UNHCR) i humanitarne organizacije World Vision, kao privremeno rješenje za smještaj oko 60 porodica romske i egipćanske populacije koje su izbjegle sa Kosova 1999. godine. Najveći broj ljudi koji su boravili u ovom kolektivnom centru su porijeklom iz opštine Đakovica.

Poseban intezitet i pomoć u procesu povratka dat je od strane nadležnih vladinih institucija Crne Gore i Kosova.

Kroz zajedničke aktivnosti Ministarstva rada i socijalnog staranja – Uprave za zbrinjavanje izbjeglica i UNHCR-a, uz podršku OEBS-a, Danskog savjeta za izbjeglice, Crvenog krsta, IOM-a na Kosovu i Delegacije EU u Crnoj Gori i saradnju sa vlastima na Kosovu, za žitelje kampova na Koniku se već duže vrijeme radi na trajnim i održivim rješenjima. Neki su se dobrovoljno vratili na Kosovo, nakon što su se stekli bezbjednosni i socio-ekonomski uslovi da ti ljudi počnu život iznova u mjestu porijekla. S druge strane, 44 izbjegličke porodice iz ovog kampa uselile su se krajem prošle godine u zgrade na Vrelima ribničkim, izgrađene u okviru IPA projekta koji je finansirala Evropska unija.

Na Koniku se i dalje nalazi nekoliko naselja u kojima žive izbjegličke porodice, a najveće od njih je kamp Konik 1, u kojem su takođe smješteni Romi i Egipćani raseljeni sa Kosova. Kroz sprovođenje programa za dobrovoljni povratak ili integraciju u crnogorsko društvo, u proteklih nekoliko godina broj stanovnika i ovog naselja se značajno smanjio, tako da na kraju 2016. godine u kampu Konik 1 boravi 950 ljudi odnosno 183 porodice, dok ih je na početku bilo oko dvije hiljade.

Dobrovoljni povratak na Kosovo, za one koji to žele, organizovaće se i tokom naredne godine kao kontinuirani proces, shodno strateškim dokumentima Vlade Crne Gore po pitanju rješenja pitanja raseljenih lica i Akcionom planu 23.