1. UVODIz jednog opštijeg određenja zaposlenosti kao: indikatora ekonomskog, kulturnog i socijalnog prosperiteta zajednice, izvora egzistencije najšireg kruga populacije, stabilizacije socio-ekonomskog statusa pojedinaca i zajednice, a nezaposlenosti kao: sinonima siromaštva, socijalne marginalizacije, nepotrebnog i nepovratnog prosipanje ljudskih resursa, može se sagledati suštinski-sadržajno značaj pitanja zaposlenosti za svakog pojedinca a i za određenu zajednicu.Zapravo, kroz odnos broja zaposlenih i nezaposlenih, dnosno, kroz stopu zaposlenosti ili nezaposlenosti, kao najintegralnijih izraza te relacije, načina i kvaliteta optimalizacije tog odnosa određenu zajednicu, u većoj ili manjoj mjeri, čini sosio-ekonomski stabilnijom, sigurnijom i, u osnovi, uspješnijom. To, takođe, govori o stepenu njene razvijenosti, njenom odnosu prema radno-stručnom potencijalu, kao osnovnom resursu te zajednice, razvojnim perspektivama itd.